Inne nazwy: koci pazur, vilcacora
Vilcacora to cierniste pnącze (liana) o długości do 60 metrów. Kwitnące pędy przekształcone są w wąsy czepne. Kremowe kwiaty zebrane są w główki. Ludowa nazwa koci pazur pochodzi od cierni przypominających kocie pazury.
Ameryka Południowa i Środkowa
Korzeń (Uncariae tomentosae radix) lub kora pędów (Uncariae tomentosae cortex).
Środek wpływający na mechanizmy immunologiczne.
Vilcacora stosowana jest w różnych chorobach, m.in. w AIDS, raku, opryszczce, przewlekłym zmęczeniu, dychawicy, cukrzycy, artretyzmie i problemach krążeniowych. Jest przypuszczalnie środkiem adaptogennym i wydaje się, że wpływa na układ immunologiczny, działa przeciwzapalnie, przeciwmutagennie, przeciwnowotworowo, antywirusowo i antyoksydacyjnie.
Zalecana dawka dobowa to 2-6 g (naparu) lub 20-60mg standaryzowanego wyciągu (1:10) w gotowych preparatach.
Koci pazur zawiera monoterpenowe alkaloidy indolowe, saponiny triterpenowe (pochodne kwasu chinowego). Wyróżnia się dwa chemotypy:
-pierwszy zawierający głównie pięciopierścieniowe alkaloidy oksindolowe (np. pteropodynę, izopteropodynę, izomitrafilinę)
-drugi zawierający głównie czteropierścieniowe alkaloidy oksindolowe (np. rynchofilina i izorynchofilina).
W badaniach in vitro wykazano wpływ na układ immunologiczny, właściwości przeciwzapalne, przeciwmutagenne, przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe i przeciwutleniające. W jednym badaniu metodą podwójnie ślepej próby przeprowadzonym na standaryzowanym wyciągu z korzeni chemotypu pięciopierścieniowego wykazano złagodzenie objawów artretyzmu u pacjentów.