Podbiał jest byliną wieloletnią. Ma charakterystyczne sercowate liście z jasnozieloną górą i od dołu pokryte srebrzystym meszkiem. Jasnożółte koszyczki kwiatowe pojawiają się wczesną wiosną przed rozwinięciem liści.
Azja, Europa i północna Afryka.
Głównie suszone liście (Tussilaginis folium), Dawniej stosowane były również koszyczki, całe ziele i korzenie.
Środek przeciwkaszlowy.
Podbiał od dawna stosowany był jako skuteczny środek przeciwkaszlowy i obecnie jest używany w leczeniu zapaleń jamy ustnej i gardła, dychawicy, zapalenia oskrzeli i innych chorób układu oddechowego. Stracił na popularności, gdy odkryto w nim alkaloidy pirolizydynowe. Nie stosuje się obecnie również koszyczków ani korzeni.
Napar przygotowuje się z 0,6-2,5 g suszonych liści i przyjmuje trzy razy dziennie. Używane są też: ekstrakt płynny, nalewki i syropy. Liście i wyciągi z nich wchodzą w skład preparatów przeciwkaszlowych.
Kaszel jest łagodzony przez śluz, który stanowi ok 10% suchego liścia. Roślina zawiera także tussilagon. Koszyczki i liście zawierają około 0,01% (suchej masy) alkaloidów pirolizydynowych i ich N-tlenków (głównie senkirkiny i tusilaginy, a ponadto senecioniny).
Śluz przeciwdziała podrażnieniom i powstawaniu odruchu kaszlu poprzez tworzenie ochronnej warstwy na objętej stanem zapalnym śluzówce gardła i jamy ustnej. Użyteczność tusilagonu jako pobudzającego oddech potwierdzono w badaniach na zwierzętach.
Alkaloidy pirolizydynowe są karcynogenne, dlatego część osób odradza stosowanie podbiału. Podbiał nie powinien być stosowany zwłaszcza w ciąży.