Wiecznie zielone drzewo osiągające do 25 metrów wysokości. Rurkowate kwiaty różowego koloru z żółtą gardzielą. Owoce zawierają liczne płaskie i oskrzydlone nasiona.
Ameryka Południowa i Północna
Suszona kora wewnętrzna (Tabebuiae cortex)
Środek przeciwdrobnoustrojowy, przeciwzapalny.
Tradycyjnie korę stosuje się w drożdżycach, infekcjach bakteryjnych przewlekłych chorobach wenerycznych i wspomagająco w leczeniu raka. Ludy Ameryki Południowej używają lapacho jako wszechleku skutecznego m.in. w nowotworach, reumatyzmie, zapaleniu żołądka, oskrzeli, gorączce, grzybicach i egzemie.
Stosuje się w formie naparów z kory lub gotowe preparaty w kapsułkach i tabletkach.
Kora zawiera różne substancje czynne, głównie antrachinony, naftochinony i furanonaftochinony. Ponadto występują pochodne kwasu benzoesowego i glikozydy irydoidowe (6-epimonomelitozyd). Szczególną uwagę naukowców zdobył lapachol, występujący razem z dehydroizo-alfa-lapachonem i dehydro-alfa-lapachonem.
W badaniach in vitro i in vivo naftochinony (lub ekstrakty z kory) wykazywały zdecydowane działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne i chroniące przed powstawaniem nowotworów. Już w niskich stężeniach naftochinony wykazywały niespecyficzny efekt immunostymulujący. Właściwości przeciwnowotworowe przypisuje się obecności lapacholu, jednak wyniki badań klinicznych nie potwierdziły tego jednoznacznie.