Różeniec górski to wieloletni sukulent o wysokości do 60 cm. Ma mięsiste kłącza, łodygi, liście i małe żółte kwiaty. Nazwa różeniec pochodzi od zapachu świeżo przeciętego kłącza, przypominającego olejek różany.
Rejony arktyczne (głównie Skandynawia i Syberia)
Kłącza (obecnie jako standaryzowane wyciągi).
Środek adaptogenny
W medycynie tradycyjnej (m.in. Wikingów i narodów syberyjskich) stosowany był dla zwiększenia siły i wytrzymałości, odporności na przeziębienie i choroby, dla zwiększenia płodności i żywotności. W Szwecji jako środek stymulujący, przy przemęczeniu. Obecnie używany dla wzmocnienia wytrzymałości fizycznej i psychicznej, zmniejszenia zmęczenia, drażliwości, dolegliwości starszego wieku oraz niektórych objawów neurologicznych. Stosowany również przy leczeniu zaburzeń funkcji seksualnych oraz dla zwiększenia płodności.
Obecnie stosuje się wyłącznie ekstrakty standaryzowane na rozawinę (3%) i salidrozyd (0,8-1%). Przeważnie przyjmuje się 200-600 mg ekstraktu dwa albo trzy razy dziennie (do 4 miesięcy).
Fenylopropanoidy (rozawina, rozyna i rozaryna), razem z pochodnymi fenyloetanolowymi (w większości salidrozydem=rodiolozydem) oraz flawonoidy (np. rodiolina), monoterpeny (roziridol, rozaridyna), fitosterole i kwasy fenolowe.
W kilku badaniach klinicznych przyjmowanie ekstraktu skutkowało znaczącą poprawą siły fizycznej i wytrzymałości oraz leczyło objawy związane z astenią (zmęczenie, zmniejszona zdolność do pracy i drażliwość) i dużą grupą chorób neurologicznych.