Tabebuia impetiginosa - Drzewo lapacho

Tabebuia impetiginosa - Drzewo lapacho

Opis:

Wiecznie zielone drzewo osiągające do 25 metrów wysokości. Rurkowate kwiaty różowego koloru z żółtą gardzielą. Owoce zawierają liczne płaskie i oskrzydlone nasiona.

Pochodzenie:

Ameryka Południowa i Północna

Surowiec:

Suszona kora wewnętrzna (Tabebuiae cortex)

Kategoria terapeutyczna:

Środek przeciwdrobnoustrojowy, przeciwzapalny.

Zastosowanie i właściwości:

Tradycyjnie korę stosuje się w drożdżycach, infekcjach bakteryjnych przewlekłych chorobach wenerycznych i wspomagająco w leczeniu raka. Ludy Ameryki Południowej używają lapacho jako wszechleku skutecznego m.in. w nowotworach, reumatyzmie, zapaleniu żołądka, oskrzeli, gorączce, grzybicach i egzemie.

Przygotowanie i dawkowanie:

Stosuje się w formie naparów z kory lub gotowe preparaty w kapsułkach i tabletkach.

Substancje aktywne:

Kora zawiera różne substancje czynne, głównie antrachinony, naftochinony i furanonaftochinony. Ponadto występują pochodne kwasu benzoesowego i glikozydy irydoidowe (6-epimonomelitozyd). Szczególną uwagę naukowców zdobył lapachol, występujący razem z dehydroizo-alfa-lapachonem i dehydro-alfa-lapachonem.

Efekty farmakologiczne:

W badaniach in vitro i in vivo naftochinony (lub ekstrakty z kory) wykazywały zdecydowane działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne i chroniące przed powstawaniem nowotworów. Już w niskich stężeniach naftochinony wykazywały niespecyficzny efekt immunostymulujący. Właściwości przeciwnowotworowe przypisuje się obecności lapacholu, jednak wyniki badań klinicznych nie potwierdziły tego jednoznacznie.

Spodobał Ci się artykuł? Podziel się nim ze znajomymi.

Komentarze i opinie: